ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΦΑΝΑΤΙΚΑ ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Para todos aquellos fánaticos del tango y del fútbol acá les dejo un compilado de tangos que hacen referencia a estas dos pasiones populares. Que lo disfruten !!!

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

ΟΡΑΣΙΟ ΣΑΛΑΣ: ΜΠΟΡΧΕΣ, ΜΠΟΚΑ ΚΑΙ ΓΑΡΔΕΛ


HORACIO SALAS


ΜΠΟΡΧΕΣ, ΜΠΟΚΑ ΚΑΙ ΓΑΡΔΕΛ

(απόσπασμα από το ποίημα INVENTARIO DE MIS DÍAS)

Τον Μπόρχες πάντα πιάνω και τόνε ξαναδιαβάζω.
Επαναλαμβάνω ξαπλωμένος
και με θεία αταραξία
την επιθετική γραμμή της Μπόκας του ’50*
ή ακούω τον Γαρδέλ και θραύεται η σιωπή.

Σε χρόνια πέτρινα έζησα,
ονειρεύτηκα μέρη άλλα αλλού,
έκανα φαντάρος και κλεφτρόνι,
υπήρξα δεξιός,
διετέλεσα ντέτεκτιβ, υπουργός, πρόεδρος.

Στις δημοπρασίες μαθαίνω τη λέξη σπίτι,
βάζω τον ήλιο τον μουργιέλα κάτω απ’ τα δοκάρια,
πασάρω μια γκριμάτσα στις νεράιδες
και η κούραση όλης της ημέρας
με ρίχνει στη στιγμή στον ύπνο
τυλιγμένονε με τη φωνή της μάνας μου
που όλο μουρμουράει και λέει λόγια
στον αέρα των πρώτων-πρώτων ίσκιων.

Φέρνω την πίπα μου στο ύψος του επάνω χείλους,
βαριεστημένα λέω και πάλι «Ναι»,
αγχώνομαι, ασκοφυσάω, τα κάνω όλα δράμα,
και έστιν ότε μνημονεύω Σαρτρ, Θεό και Σανφιλίππο**.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

*************************************************

* Τη delantera, την επιθετική πεντάδα της Μπόκα Τζούνιορς του 1950, την απάρτιζαν οι Herminio Gonzalez, Duílio Jorge Benítez, Juan José Ferraro, Francisco Campana και Marcos Ricardo Busico.

** José Francisco "El Nene" SANFILIPPO (born 4 May 1935 in Buenos Aires) is a former Argentine footballer.
During his club career he played for San Lorenzo, Boca Juniors and Banfield in Argentina, Nacional in Uruguay and Bangu and SC Bahia in Brazil He also earned 29 caps and scored 21 goals for the Argentina national football team, and represented the country at two World Cups, in 1958 and 1962.
Sanfilippo began his career at San Lorenzo in 1953, he set a remarkable record of being the topscorer in the Argentine league four seasons in a row between 1958 and 1961 for San Lorenzo. This achievement has yet to be surpassed.
Whilst playing for his club San Lorenzo in a friendly match against Coventry City in 1956 at Highfield road, he was sent off by referee Arthur Ellis in the 1st half with the score at 1-1. He refused to leave the pitch with some of his teammates trying to drag him off and Ellis abandoned the match.
In 1963 he moved to Boca Juniors, he was the topscorer in the Copa Libertadores with seven goals in seven games, but Boca were beaten in the final by Brazilian team Santos Futebol Clube. Sanfilippo played 27 games for Boca in all competitions, scoring 14 goals.
Sanfilippo then had spells with Nacional in Uruguay, Banfield back in Argentina, and Brazilian clubs Bangu and SC Bahia.
In 1972 Sanfilippo returned to San Lorenzo and took his place in the back to back championship squad that won the Metropolitano and the Nacional championships. At the end of the year he retired from football. At 1978, he played in the Club Atlético San Miguel, of the 4th. Division.
By the end of his career in Argentine football Sanfillipo had scored 226 goals in 330 games, making him the 5th highest scoring player in the history of the Argentine Primera.










*********************************************************


HORACIO SALAS


INVENTARIO DE MIS DÍAS


Como no sé vivir
y ya no encuentro cómodo
llorar cada mañana,
como no sé vivir —insisto—
mientras vivo y desvivo
levanto el inventario de mis días.
Me palpo, me recorro,
con cualquier cosa compruebo mi existencia,
por medio de una voz,
de una sonrisa
o de cualquier mujer,
sé que estoy vivo.
Antes de despedir la madrugada
busco, revuelvo entre los trastos viejos,
y encuentro una palabra,
la desarmo,
le abro su panza de aserrín,
vuelvo a coserla igual que un minucioso cirujano
y escribo mi poesía.
Dando vueltas junto a los minuteros
tropiezo con el mismo ángulo recto
que invade a la mañana la oficina.
Prolijamente saludo a los relojes,
me anticipo a los pájaros ficticios,
digo que sí y que no con la cabeza.
Alargo inútilmente la memoria,
busco números claves con anteojos,
recorro con los dedos el lomo de la tarde,
giro sobre un sillón de cuero con sordina,
sumo porcientos grises, cifras azules y columnas rojas,
escribo sobre libros tremebundos,
pronuncio la palabra bibliorato
ochenta y cuatro veces por minuto;
comento un accidente, un crimen, media guerra,
y elogio los dobleces de algún sueño
para arrugarlo luego.
Enarbolo la pipa sobre el labio,
vuelvo a decir que sí de mala gana,
me angustio, resoplo, dramatizo,
a veces nombro a Sartre, a Dios, a Sanfilippo.
Huyo de mí,
me ignoro,
no me quiero.
Después, cuando el cansancio
comienza a recorrerme por la espalda,
saco de los bolsillos mi amor doblado en cuatro,
lo ejerzo tenazmente
y luego con vergüenza lo describo
o tan sólo amontono palabras y las tiro.
Antes de cada noche me apuntalo,
me miro en los espejos,
aliso mi soledad contra la almohada.
Sin que nadie me invite
me meto entre los sueños
o crezco con furia en otros muslos.
A veces también duermo.
O desvarío ante una biblioteca,
ante un poema de Éluard,
ante un Chagall plagiado,
o ante un tango.
Otras veces me siento a la orilla de mis ojos
y me miro asombrado y con espanto.
Me olvidaba,
a veces, también como.
En días de nostalgia
prefiero recordarme
o inventarle memorias a la tarde.
De vez en cuando vuelvo a leer a Borges.
Con la paciencia repito al acostarme
la delantera de Boca en el cincuenta
o escucho a Gardel contra el silencio.
Me desbordo de amigos casi siempre:
ya tengo tantos que nunca alcanza el tiempo
a descifrar sus nombres.
Cuando me quedo solo de espaldas a la noche
enumero los días transcurridos,
vuelvo a la infancia, al olor de los juegos,
converso con mi madre;
Los domingos mi padre sabe todas las respuestas
y todas las historias de aventuras.
Cuando se acaba el juego
evoco a algunos muertos,
voy al cine,
me reflejo en mis ojos preferidos,
aprendo los artículos del Código,
pienso en mi propia muerte
y mientras tanto crezco.
Como no sé vivir,
como no aprendo,
como no me interesan los deberes
ni tampoco me aplico para pasar de grado,
como no sé vivir —insisto—
me conformo con tratar de cambiar,
o simplemente
con inventar la vida
cada día.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου